‘Ik drink koffie zoals een Italiaan dat doet − cappuccino in de ochtend, espresso later op de dag – omdat zij verstand hebben van koffie en wij niet. Mag ik deze plek gebruiken om een pleidooi te houden voor het boycotten van iedere horecazaak waar auto-matencappuccino wordt geschonken? Weglopen, wegblijven en nooit meer terugkomen. Koffie maken is een -ambacht, geen lopendebandwerk.’

 ‘Sinds ik een tweeling heb, sta ik op tijdstippen op waarop ik vroeger naar bed ging – ok, ik overdrijf. Als zij aan de boterhammen gaan, maak ik een strakke cappuccino. En dan kan ik de dag aan. Dat maak ik mezelf in ieder geval wijs.

‘Een roadtrip naar Zuid-Spanje met mijn liefde. In een gammele Peugeot 205. Net de Franse grens over, in een lokale bar in een klein Spaans plaatsje. De Derde Wereldoorlog leek er uitgebroken, zoveel lawaai maakten de tien mensen in het zaakje. Ze roddelden over de dorpelingen en analyseerden de wedstrijd van Real Madrid op de avond ervoor. Koffiekopjes werden op de bar gesmeten toenwe bestelden. Staand aan de bar, nippend aan mijn veel te sterke koffie, was ik volmaakt gelukkig.’